कोकण – नाव जरी घेतलं तरी डोळ्यांसमोर सागरतळ, नारळी पोफळीच्या बागा, वाऱ्याची शांत सळसळ आणि एका बाजूला सह्याद्रीची रांग उभी...
“कधी वाटतं की… सगळं सोडून एखाद्या शांत जागी निघून जावं!”अगदी हेच मनात आलं होतं एका शुक्रवारी संध्याकाळी ऑफिसमधून घरी जाताना. थकवा, ट्रॅफिक आणि रूटीनने त्रस्त झालो...
“कधीकधी फक्त एका दिवसाची विश्रांती सुद्धा तुमचं संपूर्ण आयुष्य बदलू शकते.” ऑफिसच्या धावपळीमधून एक दिवस सुट्टी मिळाली आणि मी ठरवलं – फोन दूर ठेवायचा, मेल्स न...
“कधीपासून प्लॅन आहे अलिबागला जायचा, पण वेळच नाही मिळाला!”माझ्या ऑफिसमधल्या बहुतेक मित्रांनी हीच तक्रार केली होती. मग काय, एक शुक्रवारचा संध्याकाळ आणि दोन दिवसांचा वीकेंड –...
मी पहिल्यांदा ट्रेक केला तेव्हा मनात खूप भीती होती. कुठे चुकलो तर? दम लागला तर? पण जसं पहिलं पाऊल ठेवलं, तसंच निसर्गाशी एक अनोखं नातं तयार...
“धावपळीच्या आयुष्यातून सुटका हवी असते, आणि निसर्गाच्या कुशीत विसावणं म्हणजे नवचैतन्याचा अनुभव.”ही ओळ मी नेहमी स्वतःला आठवत असतो, जेव्हा वीकेंड जवळ येतो. मुंबईसारख्या जलद आणि दमदार...
माझ्या 6 वर्षाच्या मुलीला विचारलं, “आपल्याला कोकणला जायचंय, तयारी करूया का?”ती ओरडलीच, “हो, पण माझं छोटं पांढरं टेडी बियर घेऊन जाऊ ना?” त्या क्षणी लक्षात आलं...
सुट्टी म्हटलं की मनात सगळ्यात आधी विचार येतो – “कुठे जाऊया?” आणि तो विचार एकट्याचा नसतो – संपूर्ण कुटुंबाचा असतो. घरात छोट्या मुलांची धमाल, आजी-आजोबांचा आशीर्वाद,...
संध्याकाळची वेळ होती. ऑफिसमधून थकून घरी आलो आणि बघतो तर काय – आई टीव्हीवर सिरीयल बघत होती, बाबा मोबाईलवर न्यूज स्क्रोल करत होते, आणि बहिणीचा लक्ष...
“मला आठवतं, एका रविवारी अचानक थोडं ‘ब्रेक’ घ्यावं वाटलं. मनात आलं – नुसतं झोपून राहण्यापेक्षा निसर्गाच्या कुशीत एक दिवस घालवूया. आणि मी गाडी घेतली, नकाशा न...
“कधी वाटतं, या धावपळीच्या जगातून कुठे तरी हरवून जावं… निसर्गाच्या कुशीत, जिथे मोबाइल नेटवर्कही येत नाही. जिथे ट्राफिकच्या हॉर्नऐवजी पक्ष्यांचा किलबिलाट असतो… आणि तिथे असतो सह्याद्री!”...